W indyjsko tybetańskiej medycynie owoce, liście i drewno rokitnika wchodzą w skład dziesięciu złożonych receptur, szeroko rekomendowanych dla leczenia chorób przewodu pokarmowego, zapalenia i ropnia płuc a także jako środek przeciwko krwotokom. Podczas I wojny światowej w Rosji suszone owoce, mimo ich lekko cierpko-gorzkiego smaku, stosowano zamiast syntetycznej witaminy C. Lecznicze zastosowanie rokitnika ma długie tradycje. Wodne wyciągi z owoców i liści rokitnika były szeroko stosowane w medycynie starożytnej do leczenia chronicznych chorób żołądka, w kroplach na serce, schorzeniach wątroby, dróg oddechowych, w gośćcu oraz najczęściej przy ropnych porażeniach skóry. Dzisiaj olej rokitnikowy – produkowany w wielu krajach – stosowany jest w medycynie współczesnej do leczenia oparzeń, odmrożeń, odleżyn, gruźlicy skóry, egzemy oraz uszkodzeń skóry i błon śluzowych przez promieniowanie radioaktywne. Surowcem wykorzystywanym w celach leczniczych są owoce a także pestki rokitnika. Rokitnik jest jedną z nielicznych roślin zawierających w miąższu owoców olej tłusty (8 do 12%) oraz prawdziwe bogactwo witamin i mikroelementów. Wśród nich są witaminy z grupy B, witamina E, F, K, P, kwas foliowy, karotenoidy, czyli prowitamina A, antocyjany, flawonoidy, fosfolipidy, sterydy (prowitamina D), garbniki, cukry, kwasy organiczne (cytrynowy, jabłkowy, nikotynowy), oraz makro i mikroelementy takie jak żelazo, bor, mangan i inne. Pestki zawierają do 12,5% oleju tłustego, witaminy B1, B2, i E oraz garbniki. Olej ten ma wysoką wartość odżywczą gdyż zawiera nienasycone kwasy tłuszczowe. Przetwory z rokitnika są bardzo dobrym źródłem witamin, zwłaszcza witaminy C. Stosuje się je w profilaktyce i leczeniu infekcji bakteryjnych i wirusowych, stanów zapalnych, osłabienia odporności i biegunkach. Olej z owoców rokitnika goi oparzenia, odleżyny, leczy stany zapalne narządów rodnych oraz uszkodzenia i choroby skóry. Z owoców można wytwarzać dżemy, soki, przeciery. Zawiera dużo pektyn, powodujących żelowanie przetworów. Co ciekawe, podczas gotowania witamina C nie ulega rozkładowi, gdyż rokitnik nie posiada enzymu – askorbinazy – rozkładającego tę witaminę.
Sok z rokitnika
