Problem bielactwa dotyczy coraz większej części populacji. Przyczyn można się doszukiwać w czynnikach genetycznych ale także środowiskowych.
Bielactwo to niemożność lub zakłócenia w wytwarzaniu barwnika – melaniny.
Wyróżnia się dwa główne rodzaje bielactwa (albinizmu): wrodzone – uogólnione i częściowe – oraz nabyte. W tych schorzeniach ważne są czynniki dziedziczne.
Bielactwo wrodzone uogólnione, albinizm, wrodzone zaburzenie metabolizmu tyrozyny (brak tyrozynazy), powodujące zmniejszenie lub brak produkcji melaniny w komórkach barwnikowych człowieka i zwierząt, związane z występowaniem genu recesywnego (recesywność genetyczna).
Skóra osobników dotkniętych bielactwem wrodzonym (albinosów) jest bardzo jasna lub biała, włosy (sierść, pióra) białe, źrenica czerwona, z powodu przeświecania naczyń krwionośnych przez przezroczyste tęczówki. Bielactwu całkowitemu nierzadko towarzyszą zaburzenia oczne (światłowstręt, oczopląs, zmiany w siatkówce) i psychiczne. W odmianie bielactwa o innym sposobie dziedziczenia – dominującym, noszącym nazwę zespołu Tietza – występuje głuchoniemota, a nie ma zmian ocznych.
Bielactwo wrodzone częściowe: Schorzenie to dziedziczy się w sposób dominujący nieregularny. Oznacza to, że do ujawnienia się choroby wystarczy odziedziczenie nieprawidłowego genu tylko od jednego z rodziców. Przekazanie tego genu dziecku nie zawsze jednak powoduje wystąpienie bielactwa. Oczywiście zmiany pojawiają się od urodzenia i utrzymują stale. W odróżnieniu od bielactwa całkowitego, w okolicach skóry pozbawionych barwnika nie stwierdza się obecności melanocytów bądź mają one jakieś nieprawidłowości w budowie morfologicznej.
Bielactwo nabyte występuje stosunkowo często, gdyż dotyka ono aż 1% ludzi na świecie. Przeważnie jest wywołane przewlekle postępującym rozpadem komórek barwnikowych skóry, z pozostawieniem białych odbarwionych plam.
Przyczyna rozwoju choroby nadal nie jest w pełni poznana. Pewną rolę odgrywają czynniki genetyczne, gdyż w 30% przypadków bielactwo występuje rodzinnie i autoimmunologicznie, które miałyby polegać na wytwarzaniu przeciwciał niszczących melanocyty. Istnieje także związek choroby z układem nerwowym, układ odbarwień bowiem ma nierzadko postać segmentarną, zgodną z kształtem obszaru skóry zaopatrywanego przez dany nerw. Stwierdzono również u niektórych chorych zmiany w nerwach obwodowych. Wreszcie u części pacjentów zmiany pojawiają się po wstrząsach psychicznych i nerwowych. U innych z kolei pierwsze ujawnienie się schorzenia następuje po mocnym działaniu promieni nadfioletowych albo po mechanicznym uszkodzeniu skóry.
W walce z bielactwem pomocne są stosowane w naszej Klinice metody takie jak terapie olejem do pielęgnacji skóry rozwiązujący problemy pigmentacyjne a także dodatkowo mające wpływ na zmniejszanie a nieraz całkowicie zanikanie starych blizn. Stosujemy też preparaty, które posiadają w swoim składzie ziele babći, bodziszka cuchnącego i uczep trójlistny.